اپل اینتلیجنس: آیا شرط یک‌میلیارددلاری اپل با گوگل برای نجات سیری دیر شده است؟

«اپل اینتلیجنس» از روز معرفی در WWDC 2024 قرار بود تعریف تازه‌ای از هوش مصنوعی در اکوسیستم اپل باشد. اکنون با گزارش‌ها از قرارداد سالانه یک‌میلیارددلاری با گوگل برای استفاده از جمینی در سیری، پرسش اصلی این است که اپل اینتلیجنس می‌تواند اعتماد ازدست‌رفته کاربران را بازگرداند یا کشتی زودتر از ساحل از دست رفته است.

معامله با گوگل: راه‌حل موقت یا تغییر مسیر؟

گزارش‌های معتبر می‌گویند اپل برای سرعت‌دادن به بازطراحی سیری، از مدل ۱.۲ تریلیون پارامتری گوگل جمینی کمک می‌گیرد؛ حرکتی که از دل پروژه اپل اینتلیجنس بیرون آمده تا کمبود توان مدل‌های داخلی اپل را جبران کند. در برابر این مقیاس عظیم، گفته می‌شود نسخهٔ ابری مدل‌های اپل تنها حدود ۱۵۰ میلیون پارامتر دارد. درون شرکت هم این همکاری بیشتر «پل» تلقی می‌شود تا مقصد نهایی؛ راهی موقت تا زمانی‌که مدل‌های اختصاصی اپل به بلوغ برسند. هم‌زمان، زمزمهٔ کدنیم‌هایی مانند «Glenwood» برای مسیر یکپارچه‌سازی و «Linwood» برای خودِ سیری، و بازهٔ عرضه در iOS 26.4 اوایل سال آینده به گوش می‌رسد.

منطق اجرایی نیز ترکیبی است: برخی قابلیت‌ها مثل «Summarizer» و «Planner» روی جمینی اجرا می‌شوند، در حالی‌که بخشی از پردازش‌ها روی زیرساخت «Private Cloud Compute» اپل باقی می‌ماند تا پیام روشن حریم خصوصی حفظ شود. این سکوت رسانه‌ایِ آگاهانه—بدون «فریاد از بام» دربارهٔ شریک فنی—نشان می‌دهد اپل تلاش می‌کند روایت را حول تجربهٔ کاربر نگه دارد، نه برند مدل.

حریم خصوصی و معماری ترکیبی

اپل سال‌ها سرمایهٔ نمادین خود را بر حریم خصوصی بنا کرده است. در معماری ترکیبی، داده‌های حساس کاربر تا حد امکان روی دستگاه یا ابر خصوصی اپل می‌ماند و تنها «وظایف» نیازمند استدلال سنگین به جمینی سپرده می‌شوند. اگر این مرزبندی شفاف و قابل حسابرسی باشد، می‌تواند به اپل اینتلیجنس کمک کند تا هم از توان فنی گوگل بهره ببرد و هم پرچم حریم خصوصی را پایین نکشد.

ابعاد فنی و مقیاس

اختلافِ چندین مرتبهٔ بزرگی بین مدل ۱.۲ تریلیونی و مدل‌های کم‌پارامترتر اپل، دلیل خوبی است برای رفتن به‌سوی یک راه‌حل مشارکتی. چنین مقیاسی فقط به «دقت» مربوط نیست؛ به قابلیت برنامه‌ریزی وظایف پیچیده، برنامه‌ریزی هدف‌مند، و ترکیب اطلاعات از چندین منبع در لحظه هم مربوط می‌شود—دقیقاً همان جایی که سیریِ نو باید خودی نشان دهد.

چرا وعده‌های اولیه محقق نشد

رونمایی پر سر و صدای WWDC 2024 در عمل به مجموعه‌ای محدود از قابلیت‌ها بر iPhone 16 ختم شد: از Genmoji تا Summaries و Image Playground. در نتیجه، در معرفی iPhone 17 هم رنگ‌وبوی بازاریابیِ هوش مصنوعی کم‌رنگ بود. این شکاف بین وعده و تحویل، سرمایهٔ هیجانی کاربر را تحلیل برد؛ به‌ویژه وقتی رقبایی مانند OpenAI و خودِ گوگل، به‌صورت پیوسته ویژگی‌های ملموس عرضه کردند.

از زاویهٔ برند، بازگشت به شعار «AI برای همه» بدون تغییر محسوس در تجربه، خطرناک است. کاربرِ امروز معیارهای عملی دارد: سرعت، دقت، و پیوستگی تجربه در اپلیکیشن‌ها. اگر موج بعدی با تکیه بر جمینی واقعاً جهش ایجاد کند، اپل اینتلیجنس فرصت بازسازی اعتبار را خواهد داشت؛ در غیر این صورت، شعارها فقط یادآور تأخیر خواهند بود.

آیا کاربران برمی‌گردند؟ معیارهای موفقیت

برای بازگشت کاربران، سیری باید در سه جبهه هم‌زمان برنده شود: یک، «برنامه‌ریز» و «خلاصه‌ساز» واقعاً کاربردی که دستورهای پیچیده را به کارهای قابل اجرا در اپ‌ها تبدیل کند؛ دو، پاسخ‌های کم‌اشتباه و قابل اتکا که هر روز بهتر شوند؛ سه، تجربهٔ روان با تأخیر کم، فارغ از اینکه پردازش روی دستگاه است یا در ابر خصوصی.

چالش اینجاست که امروز بسیاری از کاربران همین حالا از خود جمینی یا رقبایی مثل ChatGPT استفاده می‌کنند. اگر تا بازهٔ زمانی تخمینی عرضه (اوایل ۲۰۲۶) جهش کیفیِ قابل لمس رخ ندهد، سرِ «عادت کاربر» به همان ابزارهای فعلی گرم می‌ماند. در مقابل، اگر اپل با تکیه بر ترکیب زیرساختی تازه، یک «لحظهٔ وای» خلق کند—مثلاً اجرای چندمرحله‌ای وظایف میان‌اپی با حداقل اصطکاک—شانس آن را دارد که اپل اینتلیجنس را دوباره به مرکز گفتگوها برگرداند.

اپل شجاعانه میان غرور فنی و واقع‌گرایی، دومی را برگزیده و از توان جمینی کمک می‌گیرد. اما تنها راهِ بازگشتِ اعتماد، تحویلِ سریع و بی‌اشتباهِ قابلیت‌هایی است که هر روز استفاده می‌شوند. اگر این جهش واقعاً رخ دهد، اپل اینتلیجنس می‌تواند از حاشیه به متن برگردد؛ وگرنه نامش بیشتر یادآور فرصتِ ازدست‌رفته خواهد بود.